De juridische kaders van de European Accessibility Act
De European Accessibility Act is een Europese richtlijn, wat betekent dat elke EU-lidstaat deze moet omzetten in nationale wetgeving. Dit heeft enkele belangrijke implicaties:
Nationale verschillen: Hoewel de kern van de EAA in alle EU-landen hetzelfde is, kunnen er verschillen zijn in de exacte implementatie, handhaving en boetes.
Handhavingsautoriteiten: Elke lidstaat wijst eigen autoriteiten aan die verantwoordelijk zijn voor de handhaving van de EAA.
Juridische basis: De EAA is gebaseerd op artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, dat gaat over de harmonisatie van wetgeving voor de interne markt.
Relatie tot andere wetgeving:
De Web Accessibility Directive (voor overheidswebsites).
De Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG/GDPR).
Sectorspecifieke regelgeving.
Mogelijke sancties en boetes
De European Accessibility voorziet in verschillende typen sancties:
Administratieve boetes
Deze kunnen verschillen per lidstaat. In sommige landen kunnen ze zelfs oplopen tot honderdduizenden euro's. Daarbij kunnen boetes per overtreding worden opgelegd, wat betekent dat meerder non-compliance issues kunnen leiden tot meerdere boetes.
Verplichte aanpassingen
Autoriteiten kunnen eisen dat niet-toegankelijke producten of diensten van de markt worden gehaald. Er kan zelfs een verplichting worden opgelegd binnen een bepaalde termijn om aanpassingen door te voeren. Kosten voor deze aanpassingen komen bovenop eventuele boetes.
Publicatie van overtredingen
Handhavingsautoriteiten kunnen besluiten om overtredingen openbaar te maken. Dit zou kunnen leiden tot reputatieschade of negatieve publiciteit. Deze impact kan groter zijn dan de financiële sancties.
Voorbeelden van handhaving
Hoewel de EAA nog relatief nieuw is en er nog weinig concrete voorbeelden zijn van handhaving, kunnen we leren van vergelijkbare wetgeving:
In Noorwegen kreeg een gemeente een boete van €15.000 voor niet-toegankelijke websites onder de Web Accessibility Directive.
In Italië werd een telecomprovider beboet met €100.000 voor ontoegankelijke diensten.
In de VS hebben meerdere rechtszaken onder de Americans with Disabilities Act (ADA) geleid tot schikkingen van honderdduizenden dollars.
Dit zijn de risicofactoren voor verschillende organisaties
Niet alle organisaties lopen hetzelfde risico. Dit zijn de factoren die het risico kunnen verhogen of verlagen.
Grote publieke zichtbaarheid. Grote merken hebben meer kans om onder de loep te worden genomen wat misschien resulteert dat er eerder klachten worden ingediend.
Essentiële diensten: Organisaties die belangrijke diensten leveren lopen een hoger risico (banken, vervoer en overheid). De impact van ontoegankelijkheid is groter voor mensen met een beperking.
Sector-specifieke focus: sommige sectoren krijgen mogelijk meer aandacht van handhavingsautoriteiten. Dit kan verschillen per lidstaat en veranderen over tijd!
Factoren die het risico verlagen
Pro-actieve aanpak: ga actief aan de slag met digitale toegankelijkheid. Stel bijvoorbeeld een duidelijk verbeterplan op!
Wees transparant: communiceer open over je toegankelijkheidsstatus en je verbeterplannen. Publiceer ook een toegankelijkheidsverklaring. Ook als je nog niet volledig voldoet!
Gebruikersbetrokkenheid: betrek je gebruikers met beperkingen actief door je product of dienst met hen te testen.
Wat kan je nu doen?
Documenteer je inspanningen voor digitale toegankelijkheid.
Publiceer een toegankelijkheidsverklaring. Deze moet zowel schriftelijk als in geluid beschreven zijn. Jouw verklaring omvat:
Wat je dienst of product inhoudt.
Hoe jouw dienst of product werkt.
Hoe jouw product of dienst aan de toegankelijkheidsvoorschriften voldoet.
Hoe je zorgt dat deze toegankelijk blijft.
Zet een klachtenprocedure op.
Prioriteer op basis van risico.
Zorg voor juridische ondersteuning.